Of all places. De Meeuwenkolonie vliegt steeds verder weg om ergens in de provincie een nieuw parcours te vinden. In de lange historie van de Meeuwencompetitie, sinds 1971, zijn we in 2017 het meest noordelijk geland in Abbekerk. Overigens een bescheiden afstand van zon 100 kilometer, heen en terug welteverstaan. Ter vergelijking, de Noordse Stern een ver familielid van een Meeuw, overbrugt met gemak een afstand van 90 duizend kilometer in een jaar tijd! Dus we kunnen het nog veel verder weg zoeken!
Abbekerk dus. Een klein plaatsje geografisch gezien gelegen tussen Hoorn en de Afsluitdijk. Reeds in 1310 was er sprake van bewoning in deze contreien. Tot 1979 vormde Abbekerk samen met Lambertschaag een zelfstandige gemeente. Dat laatste dorpje was vroeger gelegen aan de oever van de oude Zuiderzee. Alleen de Westfriese Omringdijk scheidde het van het water. Tegenwoordig behoort Abbekerk tot de gemeente Medemblik. De bekendste inwoner van Abbekerk is Wil Hartog, ook wel bekend onder de naam “de Witte Reus”. Dat laatste heeft niks te maken met het wasmiddel. Hartog was in de jaren zeventig een bekende motorcoureur, die altijd een geheel wit motorpak droeg. Vandaar zijn bijnaam. Tegenwoordig is hij bekend van de grasdrogerij, die duidelijk te zien is aan de weg naar de Afsluitdijk.
Uitslagen Meeuwen
Fotos Jan Vlak
Pagina Meeuwen | | Verslag... | Kort voor de start van de eerste Meeuwenwedstrijd werden wij nog opgeschrikt door het nieuws dat de burgemeester was afgetreden. Wat zult U denken, zij is toch pas net nieuw in onze gemeente. Het bleek echter te gaan om de Burgemeester van de Meeuwen, ons aller Bart Kes. De man die jaar na jaar trouw aan de finish stond om de uitslagen te noteren. In de vogelwereld is een Burgemeester trouwens een Meeuw van de hoogste orde, wat dat betreft heeft Bart deze naam eer aangedaan. Bart is door het klimmen der jaren vleugellam geworden en moet het nu wat rustiger aan gaan doen. Hulde namens alle Meeuwen Bart voor al die jaren trouwe dienst.
Genoeg over de historie, terug naar het heden. De plaatselijke ijsclub had een mooi parcours uitgezet in en nabij de omgeving van Abbekerk. De start en finish vond plaats op de parkeerplaats van het dorpscafe Het Nieuwe Bonte Paard. Daarna voerde het parcours ons langs een afwisseling van stukken weiland, over het zwembadterrein, door tuinderijen, volkstuinen, parken en het voetbalveld. Pluvius had de afgelopen dagen de hemelsluizen wijd opengezet om er voor te zorgen dat het parcours behoorlijk nat en modderig was geworden. Nou geven Meeuwen daar niet zoveel om. Het zijn immers echte overlevers, vergaat de wereld de Meeuwen blijven overeind. De gesteldheid van het parcours ontlokte Ineke van Boesschoten trouwens de vraag of na
afloop alle smerige meeuwen shirts centraal gewassen konden worden.
Dan had de Witte Reus toch nog van pas gekomen. Helaas heeft dat plan geen doorgang gevonden.
Liefst 60 Meeuwen stonden vanmorgen aan de start. Menigeen had zich op voorhand stiekem rijk gerekend met het idee dat er niet zoveel Meeuwen zouden komen. Dan zijn die punten voor ons. Helaas voor die lieden, die vlieger ging vandaag niet op. We zijn uiteindelijk allemaal even “slecht” wat dat aangaat. Hoe het ook zij, direct nadat het startschot was gevallen stoof de hele meute richting het eerste weiland. Links en rechts hoorde ik allerlei kreten om mij heen. Het was mij echter niet geheel duidelijk of dit nu kreten van ontzetting waren of kreten van verrukking. Je schoenen zogen zich gelijk vast in de modder als je even te langzaam ging.
Het is jammer dat uw verslaglegger niet meer in staat is om wat verder van voren te zitten. Er ontgaat je dan teveel van de echte strijd onderling. U kunt echter van mij aannemen dat er voor iedere meter wordt geknokt voor de punten. Niks wordt er cadeau gegeven. Gelukkig passeerden wij elkaar vandaag wel wat keren, zodat er toch een kleine indicatie was onderweg hoe de wedstrijd verliep. Hilly Jonk valt mij zomaar op. Volgens de geruchten waren er zoveel lichamelijke gebreken dat er zelfs een voet afgezet dreigde te worden. Gelukkig berusten niet alle geruchten op waarheid. Nou heeft Hilly als psychologe natuurlijk wel een streepje voor om als een moderne Klaas Vaak tegenstanders zand in de ogen te strooien. Toch is een ieder verheugd dat zij weer terug is aan het front.
De competitie is nog fris dus is het nog niet goed in te schatten hoe de hazen dit seizoen zullen gaan lopen. Of te wel hoe de Meeuwen gaan vliegen. Vast staat dat de strijd om de winst zal gaan tussen Tyas Visser en Joey Plat. Hoewel ik neutraal zou moeten zijn hoop ik dat dit keer de bokaal naar Tyas zal gaan. Enkel en alleen omdat Joey de competitie al eens heeft gewonnen.
Na afloop van de strijd was er nog een prijsuitreiking in de kantine van de ijsclub. Knus en gezellig. Persoonlijk heeft de charme van deze kleine wedstrijdjes in kleinere plaatsjes de voorkeur boven die massale evenementen die tegenwoordig worden gehouden. Het bleek trouwens dat er nog aardig wat Meeuwen vrouwen in de prijzen waren gevallen. Geheel tot haar verbazing werd Mariska Bond naar voren geroepen voor de derde prijs bij de dames. Slecht gelopen en toch nog prijs was haar reactie. Melanie Lautenschutz viel zelfs de tweede prijs ten deel in haar allereerste Meeuwenwedstrijd ooit. Dat belooft wat voor de toekomst.
Resten er nog wat dienstmededelingen. De vierde wedstrijd die in Purmerend zal worden gelopen is door de organisatie daar omgezet in een cross in het Purmerbos.
Volgende week gaan we naar de Parkcross in Hoorn. Wederom een mooi parcours over 8 kilometer. Aanvang 11.30 uur en vertrek 10.00 uur. Inschrijving en kleedgelegenheid op de Blauwe Berg, het atletiekterrein van Hollandia. Wellicht tot daar. |
|