13-04 | Trainingsstage nog steeds naar wens voor Leonie
Er zijn weer een paar dagen omgegaan waarbij er goed getraind is. Het weer is uitstekend, maar vandaag wel een eerste buitje gehad. Alles is nu gericht op de demonstratie die over een paar dagen in Londen gaat plaatsvinden. Lees alles over de afgelopen dagen onder verslag.

Verslag...
Dag 5

Springtraining op het ochtendprogramma. Na een goed ontbijt, eerst even met Jaap van der Plaat onze moutainbikes op gehaald. Het waren uitstekende fietsen die ons in de middag de Teide op moesten laten rijden. Daarna met de dames naar de baan gelopen voor de derde springtraining. Leonie haar bovenbeen voelde wel wat stijf, maar zeker goed genoeg voor een goede derde training. Vooral weer op zoek naar een goede afzet en wat extra hoogte. De wind was wederom uitstekend om te springen. Na de tweede en derde groep springers naar het hotel gegaan voor een zeer stevig koolhydraatrijk middagmaal. Voor Leonie en de overige dames plus Rens en Cyriel was het uitrusten totdat zij ’s middags gingen surfen. Na het eten direct met Jaap begonnen aan de klim. We zouden wel zien hoever we kwamen. Vanaf kilometer nul was het stijgen met ongeveer 5 procent. Na een paar kilometers voelde ik al dat de looptrainingen van de afgelopen dagen een positieve invloed hadden gehad op de benen. Met nog redelijk wat tandjes reserve kwamen we er wel achter dat het vele vocht wat we in onze rugzak en bidons meehadden geen overbodige luxe was. Ook de twee meegenomen bananen gingen er halverwege in. Na een kilometer of vijf gingen we van de hoofdweg af en werd het beduidend rustiger op de weg. Af en toe een langs racende wielrenner. We reden met onze moutainbikes ook nog over een waterrooster waarvan de spijlen gelukkig net smal genoeg waren om er niet met je band in te zakken. Maar elke racefietser zou hier onherroepelijk onderuit gegaan zijn. Op de terugweg dit punt maar even heel goed onthouden. In de berm waren vele wegvluchtende hagedissen te zien die bij het zien van onze fietsen snel onder een steen of struik wegvluchtte.

Na een tweetal pauzes kwamen we voor een lang stuk met S-bochten te staan. We waren al bijna twee uur onderweg en besloten om dit stuk maar te laten en de wielen richting dal te laten wijzen. Na een heerlijke afdaling die af en toe zelfs koud aanvoelde richting Los Cristianos gefietst en daarna de hele boulevard van ongeveer 5 kilometer afgefietst. Halverwege de boulevard kon Jaap nog weer een volgende duik regelen bij de duikvereniging. Tot nu toe bestaat het geziene visaanbod uit haaien, roggen, schilpaden en nog veel meer kleine vissen.

Toen we op het punt aankwamen waar de rest van de groep ging surfen, bleken we precies tegelijk aan te komen. Ik heb eerst een hele liter Fanta naar binnen gewerkt voordat ik richting de voorzichtig op de plank proberende te komen dames ben gelopen. Marcha, onze fysiotherapeute, wilde het van net iets te dicht bij bekijken en gleed uit op de rotsen, waarbij er een flinke wond op haar knie kwam die later die week nog begon te ontsteken. Ondanks de hardste wind die er tot dat moment gewaaid had stond, waren de golfen niet echt makkelijk om op je board te komen. Toch lukte het iedereen om een enkele keer op het board te staan en zich enkele tientallen meters op de golven te laten voortgaan op de golven. Je kon zien dat Rens al wat ervaring had op zo’n board, de rest heeft er vooral van genoten waarbij het ook nog een redelijk goede schouder training was.

In de avond gingen we met nagenoeg de complete groep uit eten in een Italiaans restaurant wat helaas niet echt ingesteld was op zo’n grote groep die allemaal tegelijk een pizza wilde. Tijdens het wachten maar van de sangria genoten die ze wel enigszins op tijd wisten te serveren. Vanaf nu dus maar weer van ons goede eten bij ons eigen hotel restaurant gaan genieten. Na het eten zijn we een kroeg ingegaan waar de meesten (sommige ook niet) rond één uur weer uit vertrokken. Helaas stond er voor Ingmar Vos een zware training op het programma, maar ik zag niet echt dat hij zich daar druk om maakte.

Dag 6

De volgende dag stond in het teken van RUST. De hele dag lekker rond het hotel gehangen en die middag samen met vele van de Belgische ploeg naar Parijs-Roubaix gekeken. Ik had Leonie de opdracht gegeven om voor een lekker luchtje te kijken en die kreeg ik aan het einde van de dag overhandigd. Die avond met Alle meiden en Rens naar een actiefilm op de kamer van Leonie gekeken, die in tegenstelling tot ons een prachtige platbeeld televisie hebben. Na afloop van de film die redelijk voorspelbaar was, nog naar Jeff Dunham met Achmed the Dead Terrorist gekeken. Rond half 11 kon ik zien dat Leonie er echt moe uitzag en zijn we snel naar onze eigen kamers gegaan. Dag 7

Bij het lopen naar de baan gaf Leonie al aan dat ze lang niet fit was. Tijdens de loopscholing met de polsstok was ook al te zien dat alles net een tandje langzamer ging als normaal. Ook Fanny bleek last te hebben van haar bovenbeen en koos ervoor om zich te laten behandelen door de fysio in plaats van te springen. De kramp die er twee dagen voor ingeschoten was, was nog niet helemaal verdwenen.

Op het moment dat ze moest gaan springen kwam Rens met het geniale idee om er dan maar twee passen bij te doen in haar aanloop zodat ze met een gelijke snelheid als ze normaal zou hebben uit een 14 pas op de bak afkwam. Na een paar fronsende wenkbrauwen mijnerzijds en een blik van Rens die aangaf dat dit ook maar een grote gok was, bleek het een schot in de roos. Na twee keer aanlopen om te kijken of ze uitkwam vloog ze al door de lucht. Deze actie stond eigenlijk voor deze zomer nog niet op het programma, maar nu het zo eenvoudig ging zullen we het zeker op een zestienpas houden tijdens het vervolg van het seizoen. Tijdsmetingen die ik met onze in elkaar geknutselde ET gemaakt had net voor het trainingskamp lieten zien dat er nog veel winst te halen was in aanloopsnelheid door die twee extra passen. Nu maar hopen dat de aanloop in Londen net lang genoeg is om deze twee passen daar ook te gebruiken.

Omdat ze toch vermoeid was uiteraard niet al te veel sprongen gemaakt, maar er was wederom echt voldoening uit deze training ondanks de sombere vooruitzichten. Yvette Caldenhove was wat eerder begonnen met springen bij de eerste damesgroep omdat Fanny ontbrak. Dus maakten we er dit keer twee groepen van. Qua tijd maakte dit niet echt uit omdat we ook nu weer om een uur of één konden aanschuiven voor de lunch. In de middag training stond er nog een snelheidstraining op het programma met 3*3*60 meter uit staande start. Maar Leonie heeft deze gelukkig aan zich voorbij laten gaan. Wel nog het meeste van de loopscholing gedaan waarbij de Fysio net als Vince opmerkte dat haar Peroneus van haar rechtervoet niet sterk genoeg was.

Aan het einde van de training zagen we de eerste nieuwe lichting jeugdige meerkampers verschijnen op de baan. Brian Vriend treft het maar met zeven vrouwelijke collega’s tijdens de training. Na de training met alle dames een wedstrijdschema opgesteld en deze besproken zodat we niet allemaal op verschillende wedstrijden verschijnen en vooral door de onderlinge concurrentie tot grotere hoogtes kunnen komen. Met vijf dames die nagenoeg alle banen al gehad hadden en zo heel goed konden besluiten welke wedstrijden wel en niet gedaan moeten worden. Veel Belgische aanlopen en matten zijn ondertussen zo slecht dat grote hoogtes gewoonweg niet haalbaar zijn. Het was best moeilijk om veel wedstrijden te vinden tot het NK waar een goede mat licht. Maar met de gesprongen hoogtes moet het ondertussen niet echt moeilijk worden om ook in het buitenland eens een topwedstrijd te bezoeken.

Na het eten stond er een staf-vergadering voor de trainers op het programma. Net voor deze vergadering nog even snel naar de apotheek gelopen omdat me keel behoorlijk ontstoken is. Vince was me een dag voor en kon me alle bijwerkingen van deze medicijnen al opnoemen. Richting de apotheek kwam ik Leonie en Denise nog tegen die bij de Belgische (waalse) meerkampers hadden gekeken tijdens het polsstokspringen. Bij de staf-vergadering alle zaken met betrekking tot deze stage beoordeeld en al wat plannen voor komende winter gehoord. Ook met z’n allen gebrainstormd welke richting het op moet gaan met de opleiding van talenten etc. als Georges op 1 januari zijn functie als Bondscoach beëindigd.

Na afloop van deze vergadering nog even met Jaap en Rens naar de Ierse pub gelopen waar Georges dagelijk zijn verslag doet richting de Atletiekunie. Even na onze aankomst kwamen ook de andere trainers aan die vandaag gekomen waren. Troy Douglas vroeg al aan me wat Leonie hier moest doen en kon niet geloven dat zij hier was om te polsstokspringen. Na twee Cola’tjes naar bed gegaan voor een nacht waarbij ik NUL minuten geslapen heb door mijn zere keel. Tevens vier keer naar het toilet geweest omdat de medicijnen veel vocht afdreven.

Dag 8

Zware nacht achter de rug. Geen seconde geslapen, maar toch nog redelijk fris. Na het eten naar de baan gegaan met Rens en Yvette omdat zij na haar mislukte training van de dag ervoor toch nog even lekker wilde springen. Bij het verplaatsen van de deksel uit de insteekbak liet Rens deze op zijn kleine teen vallen zodat deze goed blauw zag. Na een aantal sprongen lukte het Yvette om de stok uiteindelijk twee handjes hoger vast te houden. Aan het einde van haar springsessie ging zij met Leonie en Denise naar het krachthonk voor een krachttraining voor vooral de benen. Georges bleef met zijn eigen atleten trainen en ook Jaap deed dit met zijn atleten. Het leek me verstandig om Leonie gewoon bij Denise mee te laten doen zodat er weer wat nieuwe kracht onderdelen gedaan werden. Om haar bovenbeen te ontzien zat er nog wel een mooie roze stikker op haar rechter bovenbeen. Ze kon op één oefening na gewoon alles keurig meedoen. Ook de horde oefeningen op de baan gingen uitstekend. Troy Douglas kon het niet laten om zowat de hele baan te laten horen dat de 3J’s (of welke naam hij ook voor een Volendammer weet te verzinnen) op de baan verschenen was. Op de opmerking van Rens dat er morgenavond om half acht een vergadering was mbt de wedstrijd in Londen schokken Leonie en Denise even. Uiteraard wist iedereen wel weer dat deze vanavond was, maar ze hadden met Fanny en haar vriend en nog wat vrienden afgesproken om vanavond buiten de deur te gaan eten. Met enig gepraat werd er gelukkig toch een oplossing voor dit probleem gevonden.

Na afloop is ze met Denise nog even met haar benen het ijsbad ingedoken om wat extra kou in de benen te krijgen. Op de terugweg met Leonie nog even wat zaken besproken zodat we niet meer om tafel hoefden te zitten. Na het middageten maar even een paar uurtjes op bed gelegen om toch wat slaap in te halen. De dames waren wezen shoppen in de stad. Na het avondeten was de vergadering over wedstrijd in Londen en kreeg ik ook definitief te horen dat ik meekon als “latoplegger” de heenreis was wel met de boot in plaats van het vliegtuig, maar op de terugweg kon ik gewoon meereizen met het vliegtuig. Na het vergaderen gingen Fanny, Leonie, Denise en Cyriel met een tweetal Belgische jongens nog even buiten de deur eten en zelf ben ik redelijk op tijd naar bed gegaan. De springtraining morgen zal met lat worden gedaan zodat ik ook alvast een beetje kan oefenen met opleggen.
 Schrijf een reactie... (alle velden verplicht invullen)

Naam  :  
E-mail :  
Reactie:

 Door: CB      Bron: Tenerife


 
Webbeheerder Webmaster � 1998 - 2023 www.avedam.nl v5.0